کد مطلب:212795 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:31

انسان و چهارپایان و مرغان
ملاحظه كن كه خداوند چگونه برای هر یك از این سه صنف، آنچه مناسب حال او بوده خلق كرده است: به انسان عقل عطا كرده تا به وسیله آن بتواند صنایعی به وجود آورد، خانه و شهر بسازد و این همه هنرنمایی بنماید؛ و به همین جهت انگشتان و دستهای او را طوری قرار داده كه بتواند چیزها را با دست بگیرد، و در هر كاری كه می خواهد به كار برد. برای حیوانات گوشتخوار ناخنهای تیز و دستهای قوی خلق كرده تا با چنگال های نیرومند خود شكار به دست آورد. و برای حیوانات علف خوار به جای چنگال، سم قرار داده تا برای سواری و باركشی مناسب باشد.

فكر كن چگونه ساختمان بدن هر حیوان مناسب احتیاجات آن است؛ نه چیزی كم و نه چیزی زیاد و بی فایده به آن عطا نموده است. ببین چگونه چهارپایان پس از تولد دنبال مادر خویش می دوند، و مثل فرزندان انسان نیستند كه تا مدتی قدرت راه رفتن ندارند و باید تحت سرپرستی قرار گیرند؛ زیرا آن ها مثل آدمیان عقل و شعور تربیت ندارند، و از این جهت فرزندانشان بعد از تولد بلافاصله بر پا ایستاده و حركت می كنند.

و نیز خداوند تعالی به قدرت كامله خود خلقت هر یك از حیوانات را به گونه ای قرار داده كه از عهده وظایف مخصوص به خود، برآید. چنانچه ملاحظه می كنی دسته ای از مرغان پس از بیرون آمدن از تخم مشغول دانه برچیدن می شوند، و دسته دیگر كه چنین قدرتی ندارند خداوند محبتی در دل مادران آن ها قرار داده كه دانه را در چینه دان خود جمع كنند و با حوصله تمام در دهان بچه خود بگذارند.

دسته اول كه زحمتشان كمتر است در هر نوبت مقدار زیادی به وجود می آیند، مانند: مرغ خانگی و كبك. و تعداد جوجه های دسته دوم كمتر است تا مادر بتواند از عهده دانه دادن به آن ها برآید.